Mense vra dikwels hoe die dissipelskap modules tot stand gekom het. Is dit iets wat ek maar net oor navorsing gedoen en toe geskryf het? Nee, dit is eerder deel van my eie storie, van die pad wat God met my geloop het. Dit het oor jare gegroei en ontwikkel saam met my eie reis van dissipelskap.
Reeds in my studentejare op Stellenbosch het ek die behoefte aangevoel na materiaal wat gelowiges verder kan toerus vir hulle reis. Ek het egter nog nie ‘n idee gehad hoe so iets sou kon lyk of wat dit kan behels nie.
Gedurende my studentejare het die Here in my hart die gewilligheid gewerk om Hom enige plek in die wereld te gaan dien. Om n lang storie kort te maak, het ek en my vrou in Zambië beland. My opdrag was om die Reformed Church in Zambia te help met die ontwikkeling van hulle jeugbediening.
Op pad Zambië toe het ek nog gedink dat dit geestelik met my baie goed gaan en dat ek tydens my studentejare baie geestelike groei beleef het. Ek was egter nie lank in Zambië nie, toe word ek wreed ontnugter. Met die eise van ‘n vreemde kultuur en die aanpassing in die huwelik, het ek skielik reaksies en dinge in my ervaar wat my laat skrik het. Dit het natuurlik gedeeltelik te doen gehad met kultuurskok. Tog glo ek dat dit juis die eise is wat ‘n ander kultuur aan mens stel, of selfs die aanpassing in enige nuwe omgewing, wat dikwels mens se geestelike volwassenheid toets. Of dalk sou ek ook kan sê: wat jou geestelike onvolwassenheid blootstel. In kort, ek het ontdek hoe vlak die sonde eintlik maar in ‘n mens lê en hoe maklik is dit om te dink dit gaan goed terwyl alles eintlik maar net gerieflik en gemaklik is.
Die tyd in Zambië, (8 jaar), was nie net sleg nie. Ten spyte van my innerlike stryd, het ek groot dele van die bediening geweldig geniet en baie bevredigend gevind – steeds baie geleer. Veral ontdek dat groei nie net beteken dat alles altyd goed gaan en vlot verloop nie, ware groei kom dikwels eers as mens agterkom dat alles nie so goed gaan nie en dat jy self glad nie so oulik is as wat jy gedink het nie.
Na 8 jaar in Zambië het ek n beroep aanvaar as studenteleraar vir die NGK by die Universiteit van Port Elizabeth. Ons het dus verskuif na Somerstrand gemeente in die Baai. Kort na ons verhuising, het ek die geleentheid gekry om ‘n week lange bediening te gaan bywoon wat handel oor geestelike groei en volwassenheid. Ek het daar baie insig gekry in gedragspatrone in myself wat ek nie altyd kon verstaan en hanteer nie. Die Here het vir my ook baie meer insig gegee in sy verwagting van my as predikant, naamlik dat Hy nie in die eerste plek van my verwag om te “perform” nie; of om mense te behaag (please) nie, maar om net sy kind te wees en om Hom te geniet.
Kort hierna het ek vir die Here gevra wat op sy hart vir my is vir die pad vorentoe. Al gedagte wat na vore gekom het was: “Maak dissipels”. Dit is dan waar die ontwikkeling van die materiaal begin het, maar ek dink soos jy kan hoor, het alles al baie vroeër as dit begin. Ek glo nie dit wat daarna gevolg het, sou moontlik gewees het as ek nie eers deur die fase van ontnugtering in myself gegaan het nie. Voordat werklike geestelike groei kan plaasvind, is dit nodig dat die ego (wat baie roem op wat dit self bereik het), eers ontbloot moet word.
Toe ek dus ervaar dat die Here van my vra om dissipels te maak, het ek die materiaal begin ontwikkel wat dan ook baie van die dinge wat ek self op my eie reis ervaar het, insluit. Ek het ook besef dat Jesus se eie lewe, die volmaakte voorbeeld is van die lewe van ‘n dissipel, veral soos dit in die Johannes evangelie na vore kom. Daarom maak ek ook ruim gebruik van die beginsels van dissipelskap soos dit in die evangelie van Johannes voorkom.
Verder het ek n keuse gemaak om in my leeswerk te fokus op dissipelskap materiaal (nie die tradisionele dissipelskap materiaal wat baie adverteer word nie), maar materiaal wat gaan oor die wese van dissipelskap soos ek dit begin ontdek en leer ken het. Dit het dan baie skrywers soos Eugene Peterson, Henry Nouwen, Larry Crab, Madame Guyon, Fenelon, Brother Lawrence, Gene Edwards, Neil Anderson, Dallas Willard, Thomas Keating, Richard Foster, NT Wright, Mathew the Poor, ens., ingesluit.
Dit was opvallend hoe die Here dikwels net die regte boeke op die regte tyd op my pad gebring het. Dit wat op daardie stadium baie sterk aangesluit het by my eie reis van dissipelskap. Soos wat ek verder gelees en ontdek het, het ek die materiaal begin ontwikkel terwyl ek dan self die pad van dissipelskap met ‘n groepie studente begin stap het. Deur die loop van die jare en die interaksie met baie dissipelskapgroepe en hulle reaksie op die materiaal, het ek dan maar weer telkens die materiaal aangepas, bygewerk, herskryf en verder ontwikkel.
Aanvanklik was daar net materiaal vir een jaar, later het Modules 3 en 4 bygekom; en omtrent eers na meer as tien jaar se besig wees met die materiaal en self verder leer en ontdek, het Modules 5 en 6 bygekom, en nog later ook Module 7.
Dit is dus nie gebore uit “navorsing oor dissipelskap” nie, maar vanuit my eie reis van dissipelskap en dit wat ek by God op die pad geleer het. In die proses het Hy baie mense, skrywers, ervaringe, foute en dinge gebruik om vir my te leer en te vorm – iets wat nog altyd besig is om te gebeur.
Intussen is Irma (my vrou) aan die einde van 2016 met Veelvuldige Myeloma gedaignoseer (beenmurg kanker). Na drie jaar van intensiewe behandeling, twee stamsel oorplantings en baie pyn, lyding en nog baie meer dissipelskap lesse, is sy in Oktober 2019 oorlede. Teen daardie tyd het ek alreeds op vroeë aftrede gegaan (in Augustus 2014) om voltyds besig te kan wees met die dissipelskap bediening vanaf Shama Retraite sentrum. Ons het laasgenoemde sentrum vanaf 2007 ontwikkel as ‘n basis van waar ons kan werk en ook retraites kan aanbied. Oor die werk by Shama kan meer gelees word op Shama se webblad by: www.shama.net.za.
Ek het die werk by Shama vir vier jaar alleen gedoen en dit was vir my ‘n goeie tyd van weer gesond en heel word na my vrou se afsterwe. In 2023 het ek toe weer iemand ontmoet (wat Shama gereeld kom besoek het). Albei van ons was in werklikheid op ‘n punt in ons lewens waar ons nie weer wou trou nie. Die Here het egter anders gewil en op 10 Februarie 2024 is ek toe weer getroud met Annalize Geldenhuys (nou Loots). Sy is dus nou voltyds saam met my hier in die bediening en na net ‘n kort rukkie kan ek alreeds sien en ervaar hoekom God haar in sy wysheid hierheen gestuur het.
In die proses van geestelike begeleiding word daar van die veronderstelling uitgegaan dat God op pad is met elke mens. Elkeen van ons is op ’n reis, ons is nie maar net toevallig waar ons is nie. Op hierdie reis is God besig om in ons lewens te werk en vir ons te probeer duidelik maak wat sy wil vir ons lewens is. Deur middel van geestelike begeleiding word mense dan begelei om te leer onderskei waarmee God in hulle lewens besig is. Die kuns van dissipelskap, soos ek dit sien, is dan ook niks anders as juis dit nie, om te leer onderskei waarmee God besig is in jou lewe.
Met hierdie modules van dissipelskap, wil ons dan mense leer om hierdie vaardigheid te ontwikkel, om te kan raaksien en onderskei waarmee God in hulle lewens besig is. Wanneer mense leer om dit te doen, begin die lewe skielik meer sin te maak en begin mense ook hulleself en hulle eie rol hier op aarde beter verstaan. Om hiertoe te kan kom, is dit natuurlik van wesenlike belang om in ‘n lewende verhouding met God die Vader te leef van dag tot dag.
‘n Verhouding waarin en waardeur ek in toenemende mate God se Vaderliefde, sy goedheid, sy genade, sy omgee, sy versorging, sy troos, sy betrokkenheid by my lewe en sy leiding van dag tot dag leer ken en ervaar. Hierdie verhouding neem in aanvang wanneer ek gehoor gee aan Jesus se uitnodiging: “Volg my”. Ek word uitgenooi om, soos sy eerste dissipels, `n pad saam met Hom te stap. Sy eerste dissipels het gehoor gegee aan die roeping deur alles net so te los en Hom letterlik te volg. Gedurende hierdie tyd het hulle nie baie vir hom gedoen nie. Hulle het Hom net gevolg, oral waar Hy gegaan het. Terwyl hulle dit gedoen het, het hulle Hom dopgehou, na Hom geluister, van Hom geleer, Hom leer ken, tyd met Hom spandeer, met Hom gesels, gekyk wat Hy doen en hoe Hy dit doen. So is hulle “opgelei” om mense soos Hy te word, mense wat met dieselfde waardes en oortuigings as Hy leef. Na ongeveer drie jaar plus se opleiding, het Jesus hulle uitgestuur om uit te gaan en nou ook van ander mense dissipels te gaan maak, of ons kan ook sê om ander te gaan begelei om op dieselfde manier te leer lewe.
Ek glo van harte dat ons pad van dissipelskap vandag nog dieselfde roete volg. Wanneer ons Hom begin volg, moet ons ook net eers volg, luister, dophou, waarneem, gesels, tyd spandeer, leer en leer en nogmaals leer. Ons moet sommer net by Hom wees, Hom leer ken en bewonder, leer hoe Hy “dink”, hoe Hy mense sien, hoe Hy die wêreld sien, wat sy waardes en oortuigings is – sodat dit alles ook ons s’n kan word. Dis al manier waarop ons gaan leer onderskei waarmee God besig is, ook waarmee Hy in my eie lewe besig is. As ons dit getrou doen, sal ons ook op `n dag hoor: “soos die Vader my gestuur het, stuur ek ook nou vir jou”. Om sommer net uit te gaan en vir Hom te begin werk omdat jy graag “vir die Here wil werk”, voordat jy meer duidelikheid het oor wat jou eie “gestuur wees” behels, kan vir jou baie probleme bring en selfs groot seerkry veroorsaak. Iemand wat geleer het om in ‘n Dissipelskap verhouding met die Vader te leef, hoef nie te probeer om “vir die Here te werk” nie. God sal spontaan deur so ‘n persoon werk, waar hy of sy hulle ook al bevind. Hulle manier van lewe word dan ‘n bediening. Dit kan dan wel ook gebeur dat die Vader jou uitstuur om jou gawes op ‘n spesifieke plek of terrein te gaan uitleef. Dit sal jy egter net van bewus word as jy eers geleer het om na Hom te luister van dag tot dag.
Verder gaan dit ook van die siening uit dat emosionele gesondheid van groot belang is vir innerlike transformasie. In Modules 5 en 6 wil ons ook mense blootstel en begelei tot `n meer kontemplatiewe spiritualiteit. Ek glo dat beide hierdie aksente van wesenlike belang is vir die pad van dissipelskap. Wat hier beskryf word, is dus nie regtig ʼn “kursus” nie. Dit gaan eerder oor ʼn leefwyse wat aangeleer kan word in navolging van Christus. Mense wat dit doen, merk dan ook dikwels op: “Maar hierdie is nie ʼn kursus nie, dit gaan oor ʼn manier van lewe.” Dit kan ook beskryf word as ʼn reis. Elkeen van ons is op reis deur die lewe. Ons kan die reis op baie verskillende maniere aanpak. Die manier waarop Christus ons uitnooi om die reis te onderneem, is deur middel van navolging van Christus, of dan deur ʼn lewe van dissipelskap. Indien jy belang stel om jou reis op die manier te onderneem, kan jy gerus kyk hoe hierdie modules van die “Wese van Dissipelskap” jou daarmee kan help.
Ek kan maar net iets deel van dit wat onsself in ons eie gemeente ervaar het, en ook die getuienisse van ‘n paar mense insluit sodat hulleself kan sê wat dit vir hulle beteken het.
In ons gemeente het ons o.a. die volgende ervaar:
- Groter toewyding en betrokkenheid by diegene wat dit doen.
- Betekenisvolle geestelike- en emosionele groei.
- Toerusting van lidmate wat die spontane uitleef van hulle geloof tot gevolg het.
- Ontwikkeling van leierskap.
- Mense wat vanuit hulle gawes begin dien en vrywilliglik hulle dienste kom aanbied.
- Integrering van hulle Christelike oortuigings in hulle werk en ontspanning.
- Baie groter vreugde in die uitleef van hulle Christenskap.
- Baie groter bewussyn van die waardes van God se koninkryk wat mense “bevry” van die sogenaamde “ratrace”.
- Toegeruste lidmate wat weggaan van ons af en in ander gemeentes voortgaan om dissipels te maak.
Dis belangrik om te verstaan dat dit nie nodig is om aanvanklik vir mense te vra vir ’n “commitment” om al sewe modules deur te werk nie. Nooi hulle net uit vir die eerste jaar, maar stel dit duidelik dat dit prioriteit moet geniet binne die jaar. Hulle moet bereid wees om ander dinge af te sit ter wille daarvan, anders gaan dit nie veel help nie. As mense eers deel geword het van die proses, het hulle gewoonlik geen probleem om te commit vir die volgende modules nie.